De kern van mijn werk gaat over bezield leven. Leven vanuit bezieling. Leven vanuit de diepte van wie je in wezen ben. Leven vanuit inspiratie en creativiteit. Léven waarbij de keuzes die je maakt je diepste verlangens weerspiegelen. Dát is bezield leven voor mij.
Deze bezieling in mezelf vinden, voelen, en voeden is een hele reis geweest en dat is het nog steeds. Inmiddels heb ik er mijn werk van gemaakt. Heb ik er een art of life van gemaakt, ware levenskunst is het, vakmanschap ten top. Het is zo gemakkelijk de bezieling in mezelf te verliezen en dingen vanuit de automatische piloot te doen. Zoals het hoort. Zoals van me verwacht wordt. Vanuit diepe patronen zoals veiligheid, erkenning en liefde willen ontvangen van de buitenwereld. Het keurig aangepaste meisje dat goede cijfers haalt, goed presteert en werkt vanuit ambitie en wilskracht. Dit diep ingesleten aanpas gedrag is zo killing voor onze diepste bezieling. Want deze bron van inspiratie en creativiteit komt van binnenuit. Niet van buiten af. Helaas. Zo werken wij niet als mens. Om de bezieling in onszelf te kunnen voelen en voeden is stilstand nodig. Althans zo werkt het voor mij. Zo'n 8 maanden geleden werd ik werd tot stilstand geroepen. Mijn ziel wilde niet meer leven vanuit wilskracht en ambitie. Ik herinner me de dag nog als gisteren. Ik zat in de sauna met een vriendin. En opeens begon mijn buik zo'n pijn te doen dat ik er bijna van stikte. Een week later bleek dat mijn blinde darm gesprongen was en ontstoken. Auw. Dat werd een operatie, mijn blinde darm moest er voorgoed uitgehaald worden. Ik werd aan een antibiotica infuus gelegd zodat de bacteriën uit mijn maagwand verwijderd konden worden. Herstellen moest ik, een maand lang. Opnieuw leren lopen want ik had mijn energie op de operatietafel laten liggen. Ik vond het zo moeilijk want opeens ging mijn leven niet meer over presteren en ambitie, mooie plannen maken voor de toekomst. Maar werd ik teruggeworpen in het nu. Herstellen, beter worden. En dit kon alleen vanuit een diepe ontspanning. De blinde darm heeft mij laten zien dat ik een keuze hebt: leven of dood. Echt leven, het leven leven, vanuit wie ik ten diepste bent, vanuit ontspanning, joy en vreugde. Of vanuit dood, die staat voor een leven vanuit aanpassing, ambitie, wilskracht en het vinden van erkenning en waardering buiten mezelf. Die helse nacht in het ziekenhuis maakte ik een keuze: Ik koos voor léven. Echt leven en heb mezelf uitgedaagd om het leven zich te laten ontvouwen zoals het zich wilde ontvouwen in het nu. En zo, kwam ik op een prachtige plek terecht genaamd Kura Waka. Een prachtig retraitecentrum in de natuur, waar ik inmiddels alweer 7 maanden in een prachtig treehouse vertoef. Ik mag en kan hier mijn eigen ritme en natuur volgen. Ik heb de ruimte gecreëerd om de bezieling en inspiratie volledig door me heen te laten stromen zonder enige vorm van afleiding. Wauw wat een blessing is dit. Jezelf toestaan diepe ontspanning te vinden in het leven zelf, de essence of being, hier zit zo ongelofelijk veel heling in. En is wat mij betreft dé sleutel tot een bezield leven. Door het vertragen, het volgen van je eigen ritme en de ontspanning die hieruit voort vloeit, kom je namelijk als vanzelf in contact met je eigen kern. En vanuit deze kern kan dat gaan stromen wat als heel natuurlijk voelt. Wat gemakkelijk gaat, wat stroomt en flowt en je blijdschap geeft.
Ik ben weer gaan dansen. Nee, niet zomaar dansen. Ik heb mezelf helemaal kunnen geven in de dans zonder rem. Zo'n enorm medicijn! Ik ben weer gaan schrijven, de diepte in met mezelf. Ik ben gaan drummen en muziek gaan maken. Ik heb uren gewandeld, ben gaan windsurfen en hardlopen. Allemaal dingen die ik vroeger deed en een beetje op de achtergrond waren verdwenen. Ik kwam erachter hoe enorm fijn ik het vind in de natuur te wonen, vroeg te gaan slapen en biologisch te eten. Mijn essentie kwam op een natuurlijke manier naar boven, mijn hart opende en mijn ogen gingen weer stralen. Ik kon de verbinding weer voelen op een heel diep niveau met mezelf, en hierdoor met de mensen dieren, natuur en de wereld om me heen. Wat wil ik hiermee zeggen? Wij mensen hebben de illusie te denken dat ware bezieling buiten ons te vinden is. In het nastreven van onze missie, projecten, werk, wonen, vakanties, vrienden en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb ervaren dat het zó belangrijk is eerst te connecten met ons eigen hart, zodat de bezieling van binnenuit mag stromen. We ons helemaal kunnen vullen met deze inspiratie, creativiteit zodat het vanuit deze plek van ontspanning kan en mag stromen. Dan komt het vanuit een heel andere plek, namelijk onze puurste staat van zijn en zal de verbinding met de buitenwereld nog dieper en voller voelen. Dan zijn we verbonden met moeder aarde en het universum en zetten wij onszelf in als een instrument. Een instrument voor creatie en schepping. De energie die hiervan af trilt is liefde. Als wij scheppen vanuit ons hoofd, vanuit wilskracht en omdat wij graag erkenning en bestaansrecht hebben, zit er een hele andere energie achter. Deze energie verkrampt en is niet duurzaam. Hierdoor raken wij opgebrand en uitgeblust. Met burnouts en ziekte tot gevolg. Ik heb het zelf ondervonden.
Als je merkt dat het leven niet natuurlijk stroomt, je je moe en niet geïnspireerd voelt, uitgeput of zelfs ziek? Ga dan vooral niet nog harder werken, je best doen en de antwoorden buiten jezelf zoeken maar in jezelf. Hoe? Door stilte en ontspanning. Give yourself a break!! Voor zolang het nodig is, echt het is het grootste cadeau dat je jezelf kan geven.
Wil jij ook in contact komen met je diepste bron van bezieling? Ik geef coaching sessies, retraites en ceremonies waarin ik je meeneem naar je hart, zodat je kan reconnecten met jouw diepste bron van bezieling.
Blessings, Karlijn
